ابوذر منصوری
چهارشنبه ۱۵ خرداد ۱۳۸۷
در زمان فوت پدرم خیلی ها
به ما قول دادند، اما

در گذر عمر آدمی یکی از دغدغه هایش ثبت ، نامی نیک و صالح است. این یادآوری و تکرار است که نام فردی را پس از سالها که از مرگش می گذرد بازهم روی زبان ها می آورد و برای هر کس یک نوع است . قرن ها از اولین اذان صحابی سیاه چهره پیامبر (ص) می گذرد . خیلی ها به پیروی از«بلال» ، موذن سرود مشترک ما مسلمانان شدند . هر کس به سبک و ردیفی این سرود رسمی را در هنگام اعلام وقت اقامه نماز خوانده و می خواند. اما گوش و دل خیلی از مردم با آوای اذان موذنی دلنوازی می کند که سالهاست همه را مسحور خود کرده است. مرحوم «رحیم موذن زاده» موذن شیعی ترین و ایرانی ترین اذان در گوشه ای از قبرستان ابن بابویه به خاک سپرده شده است . به مناسبت سومین سال درگذشت این مرحوم با پسر ارشد این موذن نامی در کنار مقبره پدر به گفت و گو نشسته ام....
قسمت هایی از این گفت و گو در شماره ۲۱۰ همشهری محله منطقه ۲۰ کار شده است.۲۰ خرداد ۸۷ادامه مطلب...
