مردی برای تمام ورزش ها

«داوود نصیری» متولد 14 تیرماه سال 1300  در محله پشت مسجد سپهسالار تهران بود.پدر و عموهای او مستوفی و ادیب بودند، طوری که یک روز در همان اوان جوانی ،پدرش شکوه سرداد که :«ما همه نویسنده هستیم،تو را چه به ورزش؟»نصیری همان موقع به او قول داد که روزی ادیب ورزش و ورزشکاران می شود. شاید همان قول پسر به پدر باعث شد که او در زمینه علم تربیت بدنی تا مقام استادی و تالیف چند کتاب و در زمینه ورزش انفرادی ورزشکاری تا سطح تیم ملی و در سطح آموزش و نظارت تا مربیگری تیم ملی ، داوری بین المللی و ریاست فدراسیون چندین ورزش قهرمانی برسد.نصیری در نود و دومین پائیز زندگی در ششم آذر ماه چشم از جهان فروبست.فعالیت های بی شمار او در زمینه ورزش  از او یک چهره ماندگار و استثنا پدید آورد که به جرات کمتر کسی در عرصه ورزش توانسته در چند رشته ورزشی بطور هم زمان فعالیت کند. این گفت و گوی بلند که بیشتر مروری بر کارنامه ورزشی و دانشگاهی این پیشکسوت ورزشی است که قسمت نبود خودش بخواند، زمانی روی کاغذ نوشته شد که دیگر از او هم به مانند گذشتگان فقط نام و یادی باقی می ماند...

چاپ شده در شماره سوم ماهنامه دنیای فوتبال – دی ماه 1392